Dag 14

Dag 14
We waren al vroeg wakker, want de Afrikaanse zakenwereld moet weer aan het werk, dus het is heel druk op straat. Om 8 uur stonden we allemaal gewassen en gestreken op de stoep. Joop had taxi,s voor ons geregeld die ons naar het waterfront zouden brengen. Er kwam er 1, toen 10 minuten later verscheen No. 2. Joop begon al aardig de p in te krijgen want hij had ze gisteren al besteld en vanmorgen nog eens bevestigd. Zouden ze nu echt denken dat er 22 mensen in 2 taxi,s gaan. Ja Afrikanen zitten af en toe wel met z,n dertienen in de laadbak van een pick-up, maar wij kunnen en willen dat toch echt niet. Dus maar weer bellen. Het barst hier van de taxi,s maar eer je ze aan het rijden krijgt is een ander verhaal. Na weer geharrewar, en met 7 man tegelijk in een taxi kwamen we nog net op tijd bij boot naar Robbeneiland. ( broers en zussen Huting nog bedankt voor het presentje met mijn 65e verjaardag, hier heb ik het aan besteed) 
Het was best fris op zee en de golven waren behoorlijk hoog. Maar ik moest en zou toch even buiten gaan kijken..... Met gespreide benen voorzichtig door de boot gewaggeld me af en toe aan de een of ander vastklampend, bereikte ik het achterdek.
En ja hoor, ik werd weer beloond, eerst een paar robben die heerlijk op hun rug in het water dobberden, een paar springende dolfijnen en als kers op de taart 3 X een walvis.
We stonden met een man of 5 op het achterdek en het was moeilijk om die dieren voor de camera te krijgen, maar het is me op een paar foto,s toch gelukt. Opeens riep iemand, daar kijk, daar zwemt er weer een. Iedereen gelijk knippen, waaronder ook ik, maar toen we kortbij kwamen bleek het een plank te zijn. Tja kan gebeuren toch.....
Aangekomen op Robbeneiland, waar Nelson Mandela 18 jaar gevangen heeft gezeten, voelde ik gelijk de negatieve sfeer die er hing. Het was best een groot eiland, maar o zo triest. Er bloeiden nergens bloemen, geen dier te zien alleen hoge betonnen muren en prikkeldraad. Met een bus kregen we een rondleiding langs de plekken waar Mandela onder dwang had gewerkt. Een grote steengroeve, waar hij en zijn medegevangenen met een pikhouweel stenen moesten hakken. Er werd niks met die stenen gedaan, het ging gewoon om de vernedering. Deed iemand niet wat de bewakers opdroegen dan liet men de honden los. Ze sliepen op een betonnen vloer met alleen een soort van matje en kregen omdat ze zwart waren nog niet het vierde deel van hetgeen de blanken gevangenen kregen. De rondleidingen door de gevangenis werden verzorgd door ex-gevangenen, wat ook goed was voor de traumaverwerking van deze mensen. Het was heel indrukwekkend om die man te horen praten, je voelde de haat nog in zijn stem en iedereen was stil......
Ook hebben we de cel van Mandela gezien, een paar vierkante meter, een bankje, houten emmer die als toilet diende, en een beker. Gelukkig is nu alles anders, blank en wit leeft nu naast elkaar al zal er hier en daar nog wel strijd zijn. Toen we terug liepen naar de boot begon het te miezeren, alsof ook de hemel een beetje droevig was.
We waren de middag vrij en na de lunch besloten we naar het 2 ocean aquarium te gaan, een goede gok, want het was in een woord geweldig. Vele vissen had ik nog nooit gezien. Het was de ocean in burgers in het groot. Ook werden er verschillende vissen waaronder grote roggen en zeeschildpadden gevoerd door duikers. Met een stroomstok hielden ze de haaien weg. Na het aquarium op een terrasje gezeten waar een groep Afrikanen a-capella stond te zingen. Het was er druk dus we konden mooi aapjes kijken......
Het barst er van de restaurantjes en we besloten om dit keer met zijn tweetjes bij een Portugees te gaan eten. Kip met piripiri, Henks lievelingseten. We kregen een reuzespies hangend aan een grote standaard met tussen het vlees tomaat en augurk.
Toen Henk aan de augurk begon, schrok ik van zijn gezicht, wat was er aan de hand....
Was het niet lekker...... Of wat was er loos....
De augurk bleek geen augurk te zijn maar een grote groene peper. .
maar goed dat ik nog niet zo ver was, want ook ik was er waarschijnlijk ingetrapt.
Met dikke lippen en opgezette tong hebben we een taxi naar ons hotel genomen en zijn we geheel tegen onze zin de koffers alvast in gaan pakken. Ik had nog een groot bodempje wijn in de fles zitten die in het koelkastje stond, en omdat mij is geleerd dat je niks weg mag gooien, heb ik dit in een longdrinkglas maar opgedronken. Proost allemaal op jullie.
Morgen om 8 uur met de koffers in de bus voor onze laatste excursie naar een mooi eiland en naar Kaap de goede hoop naar de pinguïns. Samen een afsluitend etentje en dan naar het vliegveld voor de lange reis naar huis. Ik zal morgen nog proberen om een   verslag weg te sturen, op de vliegvelden is overal vrij WiFi, dus dat moet lukken.
Tot morgen allemaal en de groetjes van ons.