Dag 12

Dag 12
Wat een lodge ik zou willen dat ik het jullie kon laten horen, zien en voelen.
Gisteravond heerlijk gegeten bij kaarslicht, overal om je heen hoor je de geluiden uit de natuur. Vanmorgen om 5 uur werden we gewekt met een geschreeuw en hels kabaal van allerlei soorten ganzen, ooievaars, ibissen, eenden en hoe al die vogels ook mogen heten. Ik mijn bed uit, en in mijn pyjama naar buiten. En ja hoor er was een nijlpaard aan de overkant. Vlug weer naar de tent de grote lens halen maar toen ik terug kwam was hij in de bosjes verdwenen. Wel staan er nu allerlei dieren te drinken bij de waterplas, een machtig gezicht en ik zit op het platje voor de tent hoog en droog aan een kopje versgezette  thee. Kon ik dit gevoel maar vasthouden, meenemen in mijn koffer en aan iedereen die ik lief heb uitdelen. 
In het water krioelt het van de schildpadden en grote karpers. Opeens verschijnen er aan de overkant 3 grote olifanten die een eindje verder gaan pootjebaden. Helaas moeten we weer verder voor onze reis naar Kaapstad.
Toen we onze koffers beneden hadden neergezet, waar een karretje ze op zou halen miste ik mijn geldtasje..... De rugzak helemaal uitgepakt, niks....dan moest hij dus in mijn koffer zitten. Het zal ook weer eens niet, riem eraf, slot open, ritsen los en ook daar zat niks in....   Ineens zag ik dat ik hem om had, dus dit voorzichtig aan Henk uitgelegd. Tja zou dit het begin zijn....... Henk denkt van wel, hihi. Alles weer ingepakt en onpaar het ontbijt.
Ik geloof dat ik de enigste ben die het nijlpaard heeft gezien. Eenmaal in de bus gekeken op mijn camera en het plaatje iets uitvergroot. En ja hoor, daar stond meneer in vol ornaat. De foto ging de halve bus door, dus ik werd niet voor gek versleten met mijn nijlpaard. Eerst zien dan geloven geldt ook hier. 
Het word weer een prachtige dag maar wel een lange rit in de bus. We stoppen bij de beroemde Cango grotten, maar ik heb besloten om niet mee te gaan. Ben immers geen mol, dus hoor ook niet onder de grond. De omgeving daar schijnt ook mooi te zijn, dus ik vermaak me vast wel. Er waren meer medereizigers die niet mee de grotten in gingen en er was vermaak zat. In een zaal waar het lekker koel was kon je een film bekijken over de caves.
In een winkeltje nog 2 mooie slanke Afrikaanse beeldjes gekocht, een mannetje en een vrouwtje. Ze werden in bubbeltjesplastic verpakt en staken door hun lengte hoog boven de zak uit. De vrouw van burgemeester, vroeg wat heb je gekocht, toen Henk antwoordde " 2 stokbroden" . Die zat. 
Onderweg zagen we opeens kamelen waarop mensen aan het rijden waren. Waarschijnlijk gewoon een toeristische attractie, want ik geloof niet dat in dit deel van Afrika kamelen zitten. Wel talrijke bavianen langs de weg.
Eenmaal in de bus was Henk snel in de mussenhemel, hij had geen oog dicht gedaan door allerlei vreemde geluiden rondom de tent vannacht. Je zou verwachten dat ik daar last van zou hebben maar ik heb  geslapen als een marmot. We moeten de berg over door een mooie pas. Gestopt bij een mooi punt hoog de bergen om een paar foto,s te trekken, zoals ze dat hier zeggen. Af en toe even vaart minderen voor een troep bavianen die op hun dooie akkertje over de weg wandelen. Ook zien we soms een blauw afdakje en een troepje mensen bij elkaar. De gids legt ons uit dat dit een begrafenisplechtigheid is. Die zijn meestal op zaterdag, omdat daar de hele gemeenschap bij wil zijn. Ze worden begraven op eigen grond en die grond is dan heilig. Om 2 uur gestopt voor de lunch, gelijk maar even een tros druiven gekocht want het is bloedheet. Na een groot glas koud bier en een tonijnsalade kunnen we er weer een poosje tegen. Nog 200 km voor we in Kaapstad zijn. Misschien dat ik effe mijn ogen dicht ga doen. Nog even gestopt bij de kogmanskloof een uitgehakte kleine doorgang in de bergen. Gigantische rotsblokken rijzen naar de hemel,alsof ze opgestapeld zijn. We krijgen van Joop te horen dat we toch nog de Tafelberg opgaan. Zou ik dat durven ........  1070 meter hoog , met een draaiende gondel naar boven.......
Het zicht is vandaag goed en de wind gunstig, morgen kan hij wel weer in de wolken zitten. Ik ga het doen, dan heb ik weer wat overwonnen toch......  De gondel was een kwelling, ik heb alle streepjes op de vloer zitten tellen. Maar eenmaal boven was het ongelooflijk, wat een uitzicht, ik ben nog nooit zoooo hoog geweest. Je keek over heel Kaapstad, en sluiers van wolken vlogen langs je heen. Je kon er helemaal rond lopen, en je waant je hoog in de hemel. Ik ben zo blij dat ik de stap heb gewaagd, dit zit in mijn herinnering opgesloten.  Om half 8 zijn we bij ons hotel waar we straks aan het buffet kunnen aanschuiven. We zitten midden in Kaapstad dus dat is weer heel iets anders. Allemaal welterusten en tot morgen.