Dag 8

Gisteravond genoten van de braai, en gezellig reiservaringen uit zitten wisselen met een viertal mensen uit de groep. Heel wat afgelachen. Ongemerkt was het laat geworden en de maan en de sterren stonden hoog aan de hemel toen we naar ons appartement terugkeerden. Maar ach we konden immers uitslapen. 
Om 6 uur waren we allebei wakker van de vele vogelgeluiden en het ruizen van de zee.
Gedoucht en buiten een kopje thee gedronken. Wat zijn we toch rijk....
Van de buren hoorden we dat het die nacht heel onrustig was geweest, doordat er ieder kwartier een misthoorn had geklonken vanuit de vuurtoren  en ze daardoor niet hadden kunnen slapen. Thuis hoor ik nog een muis over het plein lopen maar hier had ik zelfs die 4 tonige misthoorn niet gehoord.
De door Marit en Lotte gemaakte armbandjes zitten al in de rugzak want straks gaan we een schooltje in een township bezoeken. Ik heb me voorgenomen om ze aan de juffrouw te geven anders vallen de kinderen over je heen. 
Voor onze broodnodige beweging zijn we direct na het ontbijt met ons tweetjes een strandwandeling gaan maken. Een immense zandvlakte en een wilde oceaan, 2 honden, 1 toerist en wij samen. Je hoorde alleen de zee en de krekels in de duinen.
Omdat de koelkast in ons appartement zoveel lawaai maakte heeft henk hem maar uitgezet. Opeens klonk er een harde klap en ik ging op zoek naar de oorzaak. Was alle ijs in dat ding van de kant afgevallen en lag op de vloer omdat ik de deur opentrok. Verdorie, moet ik toch nog werken in mijn vakantie, hihi
Henk zit in de tuin te lezen, alsof hij hier al jaren woont.
Om kwart voor 10 gingen we met de bus naar de vuurtoren, de grote boosdoener van vannacht. Ook hebben we een bezoek gebracht aan pinquinopvanghuis, waar ze dieren met olie etc. schoonmaken en weer opkalefaterden. Het stonk er ontzettend naar vis.
Daarna bezochten we een township waar we onder begeleiding een schooltje bezochten, dat geleid werd door vrijwilligers en een paar leerkrachten die betaald werden middels donaties. Het betrof hier kinderen uit het township van 4 tot 6 jaar die daar elke morgen een kom pap en voor ze naar huis gingen brood en soep kregen.
Zodat ze in ieder geval wat te eten hadden gehad, mocht mama of papa bezopen ergens liggen. Het is schrijnend om te zien in wat voor armoe deze mensen leven. Ze hadden allemaal een mooi wit bloesje en zwart rokje of broekje aan, die ze hadden gekregen van een af andere multinational.  De kindjes zaten net een week op school, want hier begon het schooljaar vorige week dinsdag. Sommige waren heel verlegen maar toen ik de juffrouw de armbandjes gaf, wist je niet wat je zag. Ik kreeg een hy five van allemaal en ze voelde aan mijn armen en mijn haar.
Ook mijn camera was een gewild object vooral als ze er zelf opstonden......
Het geld betaald voor de excursie ging naar dit project en natuurlijk droeg iedereen ook een steentje bij. Na een bezoekje aan een knittingfactory waar een paar locals met breimachines aan het werk waren zijn we in fors cape francis gaan lunchen. We hebben de hele middag dus we gaan maar een paar baantjes trekken in het zwembad, want de zee is veel te ruw.
Savonds thays gegeten en heel gezellig gezeten in het restaurant. Misschien iets te gezellig maar dat voelen we morgenvroeg dan wel.
Allemaal welterusten en tot morgen.